Tja dat is alweer een hele tijd geleden dat ik een bericht schreef. Ondertussen is er veel gebeurd. Ik heb al vaker gezegd ‘geen bericht, goed bericht’ en dit is meestal wel waar maar niet altijd.
Sinds de vorige keer heb ik namelijk alweer een paar keer wat opgelopen. Maar gelukkig ook leuke dingen meegemaakt.
Marianne haar verjaardag was gelukkig zonder problemen met mij en zo konden Emma, Thomas en ik Marianne een hele leuke dag bezorgen. Emma had zelf allemaal cadeaus uitgezocht (een mand met chocola, theekopjes e.d.). Het werd een erg leuke dag!
Voor het weekend van Moederdag hadden Marianne en ik een weekend weg gepland in een hotel zonder de kinderen. Last minute geboekt in Apeldoorn. De kinderen werden vermaakt door opa en oma en wij konden heerlijk ontspannen. Eten was goed en het weer was geweldig! Op zaterdag twee fietsen gehuurd en gefietst naar Hoenderloo. Ik had een elektrische fiets gehuurd en Marianne een gewone. En dat heeft ze gemerkt in het heuvellandschap van de Veluwe. Terwijl ik heel gemakkelijk de heuvels op ging zat Marianne te zuchten te steunen. Maar het was toch weer een mijlpaal voor mij. Het was een hele tijd geleden dat ik zo’n stuk had gefietst en het beviel heel goed. In Hoenderloo nog een hele tijd op bezoek geweest bij een oud-collega. Het was erg gezellig om zo weer eens herinneringen op te halen.
Op zondag op de terugweg nog langs Volendam gegaan en even heerlijk op de dijk gelopen. Al met al een heerlijk rustig weekend en voor herhaling vatbaar.
Daarnaast ben ik ook nog even op de oude afdeling Z geweest in het MCL. Gelukkig waren er enkele bekende verpleegkundigen en heb ik daar leuk mee gesproken. Het was erg vreemd om weer op de afdeling te zijn waar ik 3 – 4 maanden heb gelegen. Ook even op de oude kamer geweest, maar was toch weer opgelucht de afdeling te verlaten!
Daarnaast ben ik ook steeds meer aan het werk. Ik ben nu voor 50% aan het werk en dat gaat best wel goed echter wordt het af en toe nog onderbroken door een korte ziekte periode.
Twee weken geleden brak weer zo’n periode aan. Op donderdag ochtend bracht ik Emma naar school en ging gelijk door naar het werk in Groningen toen ik al merkte dat er iets niet helemaal in orde was. Gelukkig ging het wel goed op het werk. Maar de vrijdag erna toch een afspraak met de huisarts gemaakt. Maar voordat ik op deze afspraak was kreeg ik pijn in mijn onderrug en die pijn werd heel snel heel hevig! Toen ik bij de huisarts kwam zag die het gelijk: Nierstenen. Normaal wordt je dan naar huis gestuurd met pijnstillers maar omdat ik zoveel medicijnen krijg en een risico verleden heb werd ik gelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een foto. Ik kon jammer genoeg pas om 14:00 terecht in het MCL. De uren daarvoor waren bijna niet door te komen ondanks de tramadol die ik genomen had. Eenmaal in het MCL zagen ze dat ik erge pijn had en ik werd gelijk behandeld. Een foto, echo en een bezoek aan de uroloog. Het ging allemaal best snel en toen was er ook nog een CT-scan nodig.Op deze scan bleek dat ik de nierstenen al had uitgeplast. Gelukkig! maar voor de zekerheid werd ik toch nog opgenomen en aan een infuus gelegd. Na anderhalf jaar weer terug in het MCL, weliswaar op een andere afdeling maar toch. Het voelde allemaal wel weer vertrouwd en ondanks dat ze in het UMCG heel erg hun best doen, voel ik me toch meer thuis in het MCL.
De volgende dag had ik geen noemenswaardige last dus kon ik gelukkig naar huis! Thuis nog wel een aantal dagen rustig aan gedaan maar het ging redelijk snel.
Gelukkig maar want het weekend erna gingen we met z’n vieren naar Rotterdam voor de verjaardag van Nancy. Daarnaast gingen we even bij het werk kijken van Roelof-Kees wat Emma en Thomas natuurlijk geweldig vonden.
De maandag erna echter voelde ik me niet geweldig en ‘s avonds kreeg ik helaas weer koorts. Het begon langzaam op te lopen naar 38 graden en na overleg met het UMCG besloten nog even te wachten. Maar tegen 22:00 was de temp 39,5 en besloten we in overleg met het UMCG om toch naar de SEH in Groningen te gaan. Dat had wel wat voeten in de aarde omdat Marianne haar ouders op vakantie zijn en we dus iemand anders moesten regelen voor de kinderen. Gelukkig was Michael bereidt hier te slapen en kon Marianne eerder terug van het werk. Tegen 23:00 richting Groningen gegaan en rond 23:45 waren we op de SEH. Het was echter heel erg druk en we moesten meer dan anderhalf uur wachten Maar daarna werden alle onderzoeken weer ingezet en rond 02:00 kwamen ze tot de conclusie dat het waarschijnlijk een virale luchtweg infectie is met misschien een blaasontsteking. Om een bacteriële ontsteking uit te sluiten krijg ik wel voor de zekerheid twee verschillende antibiotica en mocht ik weer naar huis. (Gelukkig maar want er was al een bed gereserveerd!)
Het herstel thuis gaat helaas niet zo hard als ik had verwacht. De twee antibiotica eisen ook hun tol en ik word er erg misselijk van en moe. Desondanks ben ik wel op mijn werk geweest en probeer ik thuis mijn uren te maken. Maar sommige dingen moet ik laten schieten. Emma had een talentenjacht op haar school en had er heel veel zin in! Jammer genoeg kon ik niet mee. Gelukkig had Marianne alles opgenomen op de videocamera en kon ik het thuis zien! Wat was Emma geweldig, op een groot podium zonder enige schroom playbackte ze en danste ze!
Ik heb het al eerder gezegd maar deze periode is zo lastig. Je bent druk bezig met op te bouwen en je wordt weer een heel stuk terug geworpen. Ik ben nu vooral gericht om weer aan het werk te gaan. Dit gaat best goed en ook mijn werkgever en collega’s werken goed mee. Wat wel even heel confronterend is dat de WIA aanvraag de deur uit moet. Zoals het nu lijkt ga ik een klein gedeelte de WIA in voorlopig en de rest blijf ik werken bij Ordina en ga zo richting de 100%! Maar ja elke keer krijg je weer een duw. Zoals nu ben ik erg benauwd en heb al weer overleg gehad met het UMCG. Als het a.s. vrijdag niet beter is zal er waarschijnlijk weer onderzoek moeten plaats vinden en gaan we weer richting UMCG. Eerst maar even afwachten en morgen maar toch even naar het werk in Groningen.
Groeten uit Nes,
Bernhard